Ռուբեն Կիրակոսյան. Փախստականներին միավորող կառույցներ

Փախստականներին միավորող կառույցները՝ որպես Ադրբեջանի Հանրապետությանը նյութական պահանջների ձևավորման հիմնարար սուբյեկտներ Կիրակոսյան Ռուբեն Ստեփանի Փաստաբան, Փիլիսոփա, Հայ-ռուսական իրավաբանների միության նախագահ   Հայերի նկատմամբ մշտապես խրախուսվող ցեղասպանական աշխարհայացքը վաղեմի արմատներ ունի։ Գաղտնիք չէ, որ 20-րդ դարի 90-ական թվականների Բաքվի ջարդերն ու զանգվածային սպանությունները հասցեական հակահայկական բնույթ են ունեցել։ Նման քաղաքականության հետևանքը, Խորհրդային Միությունում առաջին անգամ այնպիսի սոցիալական երևույթի ի հայտ գալն էր ինչպիսինն է փախստականը։ Ադրբեջանահայ փախստականները դարձել էին խորհրդային կառավարության գլխացավանքը։ Փախստականների հետ աշխատանքը վատ էր կազմակերպված, և սկզբում համակարգված չէր տարվում։ Ավելին, նույնիսկ ՌԴ-ում փախստականների և հարկադիր վերաբնակների մասին օրենսդրությունն ընդունվել է հիմնականում հենց Բաքվի իրադարձությունների հետևանքով, քանի որ […]

Մհեր Հարությունյան. ՇՈՒՇԻՈՒՄ 1920 Թ. ՄԱՐՏՅԱՆ ԵՂԵՌՆԱԳՈՐԾՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏՃԱՌՆԵՐԸ ԵՎ ԱՐԴԻ ՄԱՐՏԱՀՐԱՎԵՐՆԵՐԸ

на русском — https://aga-tribunal.info/m_harutyunyan_22-3-2020/ in English — https://aga-tribunal.info/en/m_harutyunyan_22-3-2020_en/

Գ. Այվազյան. Փաստացի Ադրբեջանում հայերի ցեղասպանությունը եղել է

1988 թվականին Սումգայիթում ադրբեջանցիների կողմից հայերի նկատմաաբ տեղի ունեցած զանգվածային կոտորածի հետեւանքով բազմաթիվ հայեր զոհվեցին, հարյուրավորները վիրավորվեցին եւ բռնի տեղահանվեցին: Եվ այս ամենը մինչեւ այսօր չի ստացել համապատասխան գնահատական:

Գ. Այվազյան. Ինչու Սումգայիթյան դեպքերը չեն ճանաչվում որպես ցեղասպանություն

1988 թվականի փետրվարի 27-29-ը Ադրբեջանի իշխանությունների հովանավորությամբ Սումգայիթ քաղաքում տեղի ունեցավ հայերի զանգվածային ջարդ, որին զոհ գնացին հարյուրավոր հայեր: Սումգայիթյան ողբերգությունից անցել է 30 տարի, սակայն այն միջազգային կառույցների կողմից չի ստացել համապատասխան գնահատական: Բացի այդ, Հայաստանը եւս այդ դեպքերը չի ճանաչել որպես ցեղասպանություն: Ադրբեջանահայերի ասամբլեայի ղեկավար, ադրբեջանագետ ԳՐԻԳՈՐԻ ԱՅՎԱԶՅԱՆԻՑ «Իրավունքը» հետաքրքրվեց, թե հայկական կողմին ինչն էր խանգարել ժամանակին ընդունել, որ այն, ինչ տեղի է ունեցել Սումգայիթում, ցեղասպանություն էր, փաստերի պակաս կա՞ր, քաղաքական խնդի՞ր է, թե այլ հարց կա: